ඊයේ පෙරේදා දවසක මං ගියා post office එකට, මමත් සෑහෙන කාලෙකින් ඒකෙ පස් පෑගුවේ. ඒ කාලේ post office ගියේ මුලිම්ම පෑනෙ මිතුරන්ට ලියුං දාන්න. ඉන්පස්සෙ ගියේ ඔය කොලු ගැටයන්ට ලියුං දාන්න. පස්සෙ පස්සෙ ගියේ ලාබෙට call ගන්න. අපිට ඒ කාලේ smart phone තිබුනෙ නැහැනේ.
ඊට පස්සේ දිගට හරහට රස්සාවල් වලට Application දමන්නත් ගියා.
කාලෙ නෙසෑහෙන්න වෙනස් වෙලා කියලා තේරුණේ ඒකට ගියාම එදා. ඒ කාලේ ඇට කෝටු වගේ උන්න අක්කලා දැන් තප්පදෝරු වෙලා. (තාමත් උන් ඒකෙමයි)
දාන් උන්න ඇට මාල වෙනුවට රත්තරනං චේන් ඇවිල්ලා. බෝරිච්චි අත් දමලා තිබුණ සාරි හැට්ට වල අත් හැලිලා මැගියා අත් ඇවිල්ලා. සාරිපාටවල් ඇස් කඩාගෙන යන තරම්.
දාන් උන්න ඇට මාල වෙනුවට රත්තරනං චේන් ඇවිල්ලා. බෝරිච්චි අත් දමලා තිබුණ සාරි හැට්ට වල අත් හැලිලා මැගියා අත් ඇවිල්ලා. සාරිපාටවල් ඇස් කඩාගෙන යන තරම්.
කොහොම හරි පුරුදු ගම් පිරුණ මේසෙට ගිහින් මගේ කාරිය පටන් ගත්තා.
මම එතනට යනකොටත් හොඳට කරදඬු උස් උණ කොලු ගැටවු දෙන්නෙක් එතන ඇඹරෙනවා දැක්කා. මම මේසය ලඟට ගියාම කොලුවො දෙන්නා ඩිංගක් අයින් උනා. මගේ එක කණකට ඇහුන ඒවායිනුත් ඇස් කොණින් දැකපු ටිකෙනුත් තේරුණා උන් දෙන්නාට ලියුමක් දමාගන්න ඕනෑ වෙලා බව. ඒත් දෙන්නාම දන්නේ නැහැ ලිපිනය ලියන්නේ කොයි පැත්තේද කොතනද කියලා. මගේ වැඩය අවසන් වන තුරුත් කොල්ලන් දෙන්නා කුටු කුටු ගාමින් උන්නා.
"මැද බං ඇඩ්රස් ලියන්නේ". එකෙක් කියනවා
"නෑ බං ඒක කොනකින් ලියහං" අනික උත්තර දුන්නා.
"වට්ස් ඇප් ටිවිටර් එක්ක ඉන්න අපිට මොන ලියුංද බං
මේල් එකක් දාන විදිහ අහපං මම කියන්නං"
මම එතනට යනකොටත් හොඳට කරදඬු උස් උණ කොලු ගැටවු දෙන්නෙක් එතන ඇඹරෙනවා දැක්කා. මම මේසය ලඟට ගියාම කොලුවො දෙන්නා ඩිංගක් අයින් උනා. මගේ එක කණකට ඇහුන ඒවායිනුත් ඇස් කොණින් දැකපු ටිකෙනුත් තේරුණා උන් දෙන්නාට ලියුමක් දමාගන්න ඕනෑ වෙලා බව. ඒත් දෙන්නාම දන්නේ නැහැ ලිපිනය ලියන්නේ කොයි පැත්තේද කොතනද කියලා. මගේ වැඩය අවසන් වන තුරුත් කොල්ලන් දෙන්නා කුටු කුටු ගාමින් උන්නා.
"මැද බං ඇඩ්රස් ලියන්නේ". එකෙක් කියනවා
"නෑ බං ඒක කොනකින් ලියහං" අනික උත්තර දුන්නා.
"වට්ස් ඇප් ටිවිටර් එක්ක ඉන්න අපිට මොන ලියුංද බං
මේල් එකක් දාන විදිහ අහපං මම කියන්නං"
කොහොම හරි මම ලියන දේවල් බලා උන්න එක ගැටයෙක් යාන්තම් බලි අකුරෙන් ලිපිනය ලියලා ගම් තලියක් ගාලා ලියුම් පෙට්ටියට ලියුම දාල යන්න ගියා. යන්තම් දොඩම් ගෙඩි තුන හතරක උසට ඉන්න මම ඕක කියා දෙන්න ගියානම් එතන සෑහෙන අලකලංචියක් වෙන්න ඉඩ තිවුණා.
මොකද දැන් කාලෙ හැදෙන ළමයින්ට යමක් කියා දෙන්න යාම ඇදගෙනම නෑමක්.
මොකද දැන් කාලෙ හැදෙන ළමයින්ට යමක් කියා දෙන්න යාම ඇදගෙනම නෑමක්.
technology එක්ක හැදෙන ළමයින්ගෙ දියුණුව තියෙන්නේ ඇත්තටම එක පැත්තයි. කල්පනාකරලා වැඩක් කරන්න උන්ට ඇත්තටම බැරි හැටි!!!
September 2016
No comments:
Post a Comment